17 werkaanvragen van Turkse imams in 2020

In 2020 werden 59 aanvragen ingediend voor een gecombineerde vergunning door buitenlandse bedienaars van een eredienst. Van de 59 aanvragen waren er 17 van Turkse imams. “Deze cijfers tonen aan dat, ondanks de binnenlandse imamopleiding, er nog veel buitenlandse aanvragen zijn. We mogen absoluut geen buitenlandse financiering of staatsinmenging in onze lokale geloofsgemeenschappen tolereren’, zeggen Vlaams Parlementsleden Maaike De Vreese en Nadia Sminate.

In 2020 werden er 59 aanvragen ingediend: 31 voor de rooms-katholieke eredienst, 22 voor de islamitische eredienst en 6 voor protestants-evangelische eredienst. Bedienaars van erediensten die hier willen werken, moeten verplicht een inburgeringstraject volgen. “In deze legislatuur maken we werk van een verbod op buitenlandse financiering en inmenging in lokale geloofsgemeenschappen. In november 2020 werd het voorontwerp van decreet omtrent de erkenning en het toezicht op lokale geloofsgemeenschappen principieel goedgekeurd door de Vlaamse Regering. Dit zou later dit jaar definitief moeten worden. Met dit decreet zullen de erkenningsregels scherper worden gesteld: wie tegen ons maatschappijmodel ageert, verliest zijn erkenning”, zegt De Vreese.

Vermijden dat buitenlandse staten via religie voet aan grond krijgen

Eind januari werd de procedure opgestart om de erkenning van een Turkse Diyanet-moskee in Houthalen-Helchteren in te trekken. De eerste imam had bericht gedeeld van Ali Erbas, de hoogste religieuze autoriteit van Diyanet, waarin hij zich uiterst negatief had uitgelaten over homoseksualiteit. “Dat is volledig in strijd met onze waarden en normen. We moeten ten allen tijde vermijden dat buitenlandse staten hier via religieuze instellingen voet aan grond krijgen en onze bevolking beïnvloeden”, aldus Sminate.

Betere controle van geloofsgemeenschappen

“Met het nieuwe erkenningsdecreet willen we ook een Vlaamse informatie- en screeningsdienst oprichten. Op deze manier zullen we een betere controle kunnen garanderen van de geloofsgemeenschappen en de bedienaars. Onze geloofsgemeenschappen moeten met beide voeten in de Vlaamse realiteit staan zonder invloed of druk van buitenaf ”, besluit De Vreese.